BLOGS

De dood hoort evenzeer bij het leven als het leven zelf, maar geconfronteerd worden met de dood en het verlies van een dierbare is zeker in ons huidig tijdbeeld, waarin alles succesvol en oneindig moet zijn, niet gemakkelijk. Mede daardoor wordt er maar weinig gesproken over de dood en alles wat je doormaakt als het verlies van een dierbare je overvalt, terwijl je juist dan, in die periode, behoefte hebt om je verhaal te blijven vertellen.Het kunnen vertellen van je verhaal is belangrijk omdat hierdoor jouw nieuwe realiteit langzaam tot je door kan dringen en je deze langzaam kunt gaan aanvaarden.

De troostende en helende werking van natuur bij verlies en rouw. "Ik kijk om me heen en zie de eerste sneeuwklokjes uit de grond komen, het past niet en kan niet bij hoe ik me voel. In mij is alles nog dood en winter. Het raakt me hoe het de natuur weer opnieuw is gelukt om zich na de barre winterperiode als hernieuwd te tonen, de kracht van het eerste, zich door de sneeuw heen duwende leven, is enorm en als ook enkele weken later de eerste tekenen van de zich in de grond bevindende tulpenbollen zichtbaar worden in mijn grasveld, dan breekt er iets in mij."

Al wandelend door het bos vertelt Claire me in grote lijnen haar levensloop. Veel te lang heeft ze zich zelf weggecijferd voor anderen. In haar relatie wordt ze niet gewaardeerd of zelfs maar gezien. Haar wensen en verlangens doen er niet toe. Enkele maanden geleden heeft ze de relatie met haar partner voor de derde keer beëindigd. Twee keer is ze bezweken voor zijn smeekbede om hem niet te verlaten en ging ze naar hem terug. Nu ze heel bewust definitief voor zichzelf heeft gekozen, heeft ook haar enige zoon het contact met haar verbroken. Hij kan haar keuze niet accepteren.